Στα αρχαία Ελληνικά, οι λέξεις ''ευφυία'' και ''φύση'' προέρχονται από το ρήμα φύομαι. Η ευφυία αναφέρεται σε'' κάτι που αναπτύσσεται καλά'' και φύση σημαίνει ''εκείνο που ανακύπτει''. Αναπτυσσόμαστε λοιπόν καλά, είμαστε ευφυείς, όταν αφήνουμε να ανακύψει η εσωτερική μας αλήθεια.
Στις μέρες μας, αναφέρει η Danah Zohar, oι αξίες δεν έχουν μεγάλη επιρροή πλέον, οι δομές της οικογένειας είναι ρευστές και συνεχώς μεταβαλλόμενες και η αίσθηση της κοινότητας και της παράδοσης έχει καταρρεύσει. Κάποιος μετακίνησε όλα τα σημεία ηθικής αναφοράς και δεν ξέρουμε πιά σε τι παιχνίδι παίζουμε, ούτε φυσικά ποιός θέτει τους κανόνες.
Η βελόνα της πυξίδας δεν δείχνει πουθενά, οι χάρτες αχρηστεύθηκαν και πολλοί άνθρωποι νιώθουν χαμένοι και αποπροσανατολισμένοι..
Ο Θιβετιανός δάσκαλος Sogyal Rinpoche, αναφέρει τα εξής..
Ο φόβος που ξυπνάει μέσα μας η προσωρινότητα, ότι ''τα πάντα ρει'',ότι τίποτα δεν είναι αληθινό, ότι τίποτα δεν κρατάει, με τον καιρό θα ανακαλύψουμε ότι είναι ο πιό καλός μας φίλος επειδή μας κάνει να αναρωτηθούμε.. Αφού όλα πεθαίνουν και αλλάζουν τότε τι είναι πραγματικά αληθινό?
Υπάρχει κάτι πίσω από τα φαινόμενα, κάτι απέραντο και απεριόριστο, μέσα στο οποίο, ο χορός της αλλαγής και της προσωρινότητας μπορεί να διαδραματιστεί?
Στο βιβλίο του J.R.R.Tolkien [Ο 'Αρχοντας των Δαχτυλιδιών] αναφέρεται..
Ο Δρόμος επεκτείνεται δια παντός
Από το σημείο όπου ξεκίνησε.
Τώρα έχει προχωρήσει πολύ μπροστά ο Δρόμος
Και εγώ πρέπει να τον ακολουθήσω αν μπορώ,
Περπατώντας με γοργό βήμα.
Μέχρι να συναντήσει κάποια ευρύτερη οδό
Όπου συναντιούνται πολλά μονοπάτια και στόχοι.
Κι από εκεί πού πάμε? Δεν ξέρω.. ''Πρέπει να προχωρήσεις πιό πέρα από εκείνο που θέλεις να κάνεις και πέρα από εκείνο που νομίζεις ότι οφείλεις να κάνεις.
Και μόνο τότε θα μπορέσεις να δεις το ολοκάθαρο φως που σου δείχνει τι να κάνεις..''
Το παραπάνω το άκουσα από ένα μέλος μίας συνάθροισης Κουακέρων!
No comments:
Post a Comment