ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Όπως είπε ο Βούδας, η παροδικότητα είναι στη φύση της ανθρώπινης κατάστασης, αυτή είναι μια αλήθεια που τη γνωρίζουμε αλλά η καρδιά μας αντιστέκεται στην ιδέα της. Οι αλλαγές συμβαίνουν γύρω μας και σε εμάς όλη την ώρα, παρόλα αυτά εμείς αναζητάμε την προβλεπτικότητα και την σταθερότητα. Θέλουμε ή νομίζουμε ότι χρειαζόμαστε την επιβεβαίωση, ότι τα πράγματα θα παραμείνουν τα ίδια. Η φιλοσοφία της γιόγκα προσφέρει έναν εναλλακτικό τρόπο αντιμετώπισης σε αυτές τις ροπές. Αγκαλιάζει την ισχυρή αλήθεια: την δύναμη της ζωής στο αμετάβλητο, αιώνιο παρόν.

Χωρίς να πάμε μακριά μπορούμε να το δούμε την ώρα που κάνουμε γιόγκα και πως οι ίδιοι πέφτουμε σε αυτή την παγίδα. Συχνά βρίσκουμε τον εαυτό μας στην ατέλειωτη διαδικασία της τελειοποίησης  της στάσης στις ασάνες. Στην αρχή καλυτερεύει η στάση μας πολύ γρήγορα και πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας για το πόσο γρήγορα τα καταφέραμε. Καθώς περνάνε τα χρόνια και φτάνουμε σε κάποια ηλικία ή μετά από κάποιο τραυματισμό η στάση μας δεν μπορεί να είναι το ίδιο. Ενώ εμείς φανταζόμαστε ότι όπως κάναμε τις ασάνες στα 20 μπορούμε να τις κάνουμε και στα 50 μας και νιώθουμε κάπως αναστατωμένοι γιατί δεν τα καταφέρνουμε καλά.

Αυτό που δίνει ομορφιά στη ζωή είναι ότι μπορεί κανείς  να γευτεί τη ζωή στο μέγιστο και να την θρηνήσει αλλά ταυτόχρονα να γνωρίζει ότι τελικά δεν έχει καμία σημασία.

 Με άλλα λόγια, μπορούμε να ζήσουμε στο έπακρο, όταν αναγνωρίζουμε ότι ο πόνος μας δεν στηρίζεται στο γεγονός της παροδικότητας, αλλά μάλλον στην αντίδραση μας στην παροδικοτητα.